Το υπερηχογράφημα των κατ’ ισχίου αρθρώσεων ή υπέρηχο ισχίων, όπως αναφέρεται συνήθως, αποτελεί μία ανώδυνη και ακίνδυνη εξέταση για το νεογνό ή το βρέφος, που συστήνεται από τον παιδίατρο.
Το νεογνικό υπερηχογράφημα των ισχίων συμπληρώνει την κλινική εξέταση των ισχίων από τον παιδίατρο. Το υπέρηχο ισχίων γίνεται την 4η-5η εβδομάδα ζωής (όταν κλείσουν τον πρώτο μήνα) και εάν υπάρχει λόγος ο επανέλεγχος γίνεται την 11η- 12 εβδομάδα ζωής (πριν κλείσουν τον 3ο μήνα). Εάν υπάρχουν κλινικοί λόγοι, μπορεί να γίνει και πριν την 4η εβδομάδα ζωής του νεογνού.
Το νεογνικό υπερηχογράφημα ισχίων μας δίνει τη δυνατότητα να μελετήσουμε τη σταθερότητα και τη μορφολογία των ισχίων του μωρού. Ο προληπτικός υπερηχογραφικός έλεγχος των ισχίων γίνεται για να διαγνωστεί έγκαιρα πιθανή δυσπλασία των ισχίων. Η αναπτυξιακή δυσπλασία των ισχίων αποτελεί μία κατάσταση που εάν δεν αντιμετωπισθεί έγκαιρα έχει ως αποτέλεσμα η άρθρωση να μη λειτουργεί σωστά, και το παιδί να καταλήξει να κουτσαίνει.
Παλαιότερα ο έλεγχος των ισχίων των βρεφών γινόταν με ακτινογραφία, μετά τον 4ο μήνα ζωής, ώστε να έχουν εμφανιστεί οι πυρήνες οστέωσης των μηριαίων κεφαλών (οι οποίοι μπορούν να φανούν στην ακτινογραφία). Όμως στο νεογνό και το μικρό βρέφος το πάνω μέρος του μηριαίου οστού (η κεφαλή) που αρθρώνεται με την λεκάνη (με την κοτύλη) αποτελείται από χόνδρο, άρα δε φαίνεται στην ακτινογραφία. Μπορεί όμως να μελετηθεί άριστα με υπερηχογράφημα.
Με τους υπερήχους μπορούμε να “δούμε” τη μηριαία κεφαλή και την σχέση της με την κοτύλη, στο μωρό ή το βρέφος. Ο υπέρηχος ισχίων στα νεογνά ή τα βρέφη έχει το σημαντικό πλεονέκτημα ότι μπορούμε να “δούμε” τη μηριαία κεφαλή και την σχέση της με την κοτύλ, χωρίς να επιβαρυνθούν τα μωρά με ακτινοβολία.
Το υπερηχογράφημα ισχίων συστήνεται να γίνεται σε νεογνά ή βρέφη για την πρόληψη της αναπτυξιακής δυσπλασίας των ισχίων. Η πρόληψη υπερέχει της θεραπείας, και η προστιθέμενη αξία της πρόληψης αυξάνεται στην περίπτωση των νεογνών και των βρεφών.